انتشار شعری از فردوسی،یکی ازعوامل۷ سال زندان برای بهمن امويي!

انتشار شعری از فردوسی، یکی ازعوامل۷ سال زندان برای بهمن امويي!

. ادامه راه سبز«ارس»: قاضی پیرعباس در این حکم که در مجموع هفت سال وچهارماه حبس تعزیری و 34 ضربه شلاق برای بهمن احمدی امویی روزنامه نگار و سردبیر وب سایت خرداد نو صادر کرده است ،یکی از موارد اتهامی او را چنین ذکر کرده است :”انتشار شعری حماسی در 22 /3 /88 جهت تهییج و تحریک مردم به اغتشاش تحت عنوان حال ما از زبان حکیم ابولقاسم فردوسی”بیست و دوم خردادماه روز برگزاری انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ایران بوده است . قاضی در حکم صادره خود انتشار این شعر را مصداق تبلیغ علیه نظام و تحریک مردم جهت اغتشاش ذکر کرده است .

یکی از اتهامات بهمن احمدی امویی در حکم صادره از سوی قاضی شعبه بیست و شش دادگاه انقلاب ،انتشار شعری حماسی ازحکیم ابوالقاسم فردوسی در روز بیست و دوم خرداد ماه در سایت خردادنو اعلام شده است.

به گزارش خبرنگار”کلمه” ژیلا بنی یعقوب ، همسر بهمن احمدی امویی در وبلاگ خود نوشته است : قاضی پیرعباس در این حکم که در مجموع هفت سال وچهارماه حبس تعزیری و ۳۴ ضربه شلاق برای بهمن احمدی امویی روزنامه نگار و سردبیر وب سایت خرداد نو صادر کرده است ،یکی از موارد اتهامی او را چنین ذکر کرده است :

“انتشار شعری حماسی در ۲۲ /۳ /۸۸ جهت تهییج و تحریک مردم به اغتشاش تحت عنوان حال ما از زبان حکیم ابولقاسم فردوسی

بریزید خون از پی خواسته / شود روزگار مهان کاسته

همانا که آمد شما را خبر / که ما را چه آمد ز اختر به سر”

بیست و دوم خردادماه روز برگزاری انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ایران بوده است . قاضی در حکم صادره خود انتشار این شعر را مصداق تبلیغ علیه نظام و تحریک مردم جهت اغتشاش ذکر کرده است .قاضی پیرعباس در حکم خود توضیح نداده است که دقیقا کدام واژه در شعر حکیم ابوالقاسم فردوسی به مثابه تبلیغ علیه نظام است و از کدام بخش آن تهییج مردم به اغتشاش برداشت می شود.

بهمن احمدی امویی در گفت وگوی تلفنی با همسرش گفته است گرچه به یاد نمی آورد که او چنین شعری را منتشر کرده است یا کس دیگری اما احتمال داده چون روز بیست و دوم خرداد روز برگزاری انتخابات بوده ، برای تشویق مردم به مشارکت حداکثری در انتخابات منتشر شده است .چرا که اساسا روز بیست و دوم خبری از اعتراض و اغتشاش نبوده است.”

یکی دیگر از اتهامات بهمن احمدی امویی در همین حکم انتشار اخبار محرمانه ذکر شده است .قاضی در این باره نیز نوشته است : متهم در سایت خرداد نو اقدام به انتشاراخبار و گزارش هایی کرده که جنبه محرمانه داشته ( هشدار کارکنان وزارت کشور نسبت به دست کاری در ارای مردم )این خبری است معجول و جعلی بودن آن در پرونده اتهامی آقای … ثابت گردیده است . قاضی توضیح نداده است که یک خبر جعلی چطور می تواند جنبه محرمانه داشته باشد.

به گزارش کلمه همچنین به تازگی ژیلا بنی یعقوب ، روزنامه نگار در نامه ای خطاب به قاضی پرونده با تاکید براینکه همسرش یک روزنامه نگار مستقل است ،نوشته بود :

“یهمن احمدی امویی یک روزنامه نگار مستقل و منتقد است .او بنابر وطیفه حرفه ای یک روزنامه نگار نگاهی انتقادی به پدیده ها دارد .به همین دلیل نه فقط در دوره چهار ساله دولت احمدی نژاد در مقالات متعددش برنامه های اقتصادی وی را نقد کرده که او بارها عملکرد رییس جمهوری پیشین خاتمی و دولتش را نیز نقد کرده است .بهمن نویسنده کتاب اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی است که بخش هایی از آن به نقد عملکرد دولت مهندس موسوی در دوران نخست وزیری اش اختصاص دارد.”

بنی یعقوب در ادامه نامه خود خبر داده بود که منتقد بودن همسرش از سوی دادگاه به عنوان دلیلی برای مجرمیت وی در نظر گرفته شده است .وی در پاسخ به این موضوع نوشته بود :”آقای قاضی ! چون روزنامه نگاری را نمی شناسید ،منتقد را مجرم می دانید.!شما واقعا منتقد بودن را دلیل مجرم بودن می گیرید؟ ایا شما می دانید که وظیفه اصلی روزنامه نگاران نظارت بر قدرت و نقد آن است .روزنامه نگار با انداختن روشنایی بر نقاط تاریک جامعه تلاش می کند به اصلاح امور کمک کند.”

وی با این استدلال که مشکل ریشه ای تر از نحوه نگاه شخص قاضی پیرعباس به روزنامه نگاران و حرفه روزنامه نگاری است ،نوشته بود :”شما تقصیر زیادی ندارید که ویژگی های شغل روزنامه نگاری را نمی شناسید! سالهاست روزنامه نگاران فریاد می زنند که دادگاه روزنامه نگاران باید با حضور هیئت منصفه مطبوعاتی برگزار شود.با حضور کسانی که جنس کار روزنامه نگاری را می شناسند .انها می دانند که وظیفه حرفه ای یک روزنامه نگار نگاه نقادانه به مسائل است .آنها می دانند در دانشکده های روزنامه نگاری به دانشجویان این رشته آموخته می شود که نگاهی انتقادی به دلتمردان داشته باشند و نه متملقانه.”

ژیلا بنی یعقوب در ادامه به سخنان امام علی در باره نقد زمامداران توسط مردم اشاره کرده بود :

“آقای قاضی !حالا معیارهای روزنامه نگاری مستقل برایتان ارزشی ندارد، آیا نامه ۵۳ امام علی هم اهمیتی ندارد که به کارگزارانش آموخته است که عرصه ای را فراهم کنند که مردمان به راحتی و با صراحت و شفافیت سخن گویند و انتقاد کنند و دغدغه ای نیز نداشته باشند که این امر برایشان پیامدهای خطرناکی دارد(تفسیر موضوعی نهج البلاغه ، مصطفی دلشاد)

حالا شاید به نظر شما این از آموزه های غربی ها به روزنامه نگاران باشد که قدرت را نقد کنند! در باره توصیه امام علی چه می گویید که “جامعه ای که در آن فرهنگ مشارکت و نصیحت و نقد نباشد ،از رحمت و برکت به دور است :”در مردمی که نصیحت کننده یکدیگر نیستند و نصیحت کنندگان را دوست نمی دارند ،خیری نیست(غررالحکم ،جلد دوم ،ص۲۶۷ )