تا ۱۳ آبان: النصر بالرعب؟

النصر بالرعب؟


صدور احکام فعالان سیاسی که در جریان انتخابات دهم ریاست جمهوری فعالیت می کردند آغاز شده است و اخبار حاکی از صدور احکام تعلیقی و تعزیزی برای آقایان سعید حجاریان، شهاب الدین طباطبایی، هدایت الله آقایی، احمد زیدآبادی و سایرین است.

اولین نکته ای که پس از شنیدن صدور چنین حکمی به ذهن متبادر شد این مسئله است که دلیل صدور چنین احکامی آنهم به فاصله چندی از صدور احکام اعدام برای کسانی که اصولا درگیری ای در انتخابات ریاست جمهوری نداشتند و هفته ها قبل از انتخابات بعلت فعالیت دیگری دستگیر شده بودند چیست؟

اقتدارگرایان با مشاهده حضور گسترده مردم در روز قدس تمامی سناریوسازی ها و اعترافات نمایشی و بیدادگاه هایشان را بی اثر دیده اند و بدنبال راهی هستند تا با مرعوب ساختن مردم آنها را از ادامه این راه باز دارند و با این هدف سعی دارند به انواع و اقسام روش ها مردم را از میدان مبارزات مدنی خارج کنند.

صدور این احکام نیز در این مقطع زمانی تنها ناشی از حراس اقتدارگرایان از تکرار روز حماسی قدس در ۱۳ آبان است و مشخص است که تمام برنامه های خود را برای مایوس کردن و مرعوب کردن حامیان سبز برای حضور در خیابان ها بسیج کرده اند و با انواع زبان ها از تهدید گرفته تا فرستادن پیام های مختلف در تریبون نماز جمعه سعی می کنند با سیاست «النصر بالرعب» بر جامعه کنترل داشته باشند و بواقع این جمله امروز معنای خود را متجلی می سازد که "حکومت امروز توان اداره ندارد، بلکه تنها سعی می کند کشور را کنترل کند".

اما این سئوال باقی است که آیا با سیاست پیروزی با ترساندن است، می توان مردمی را که بیش از ۱۲۰ روز است پایدارانه ایستاده اند و حتی جلوتر از فعالان سیاسی حرکت می کنند را با این رفتارها به گوشه ها خانه ها بازگرداند؟

حنیف مزروعی