اژدهای قدرت را مهار کنیم

اژدهای قدرت را مهار کنیم

. هنگامی که از اهانت و ضرب و شتم و دستگیری مادران شهدای به خون خفته جنبش سبز با خبر شدم، شک نکردم که همه انسانهای بیدار، بر حال و روز نظام کشورمان و ملت سرفرازمان اشک خواهند ریخت و در قلب خود بذر سلحشوری خواهند کاشت. هیهات از کجا شروع کرده­ایم و به کجا رسیده­اند؟

کاش آن قدرت­طلبانی که چنین فاجعه­ای را طراحی و عملی کردند می­دانستند که ارکان عرش را لرزانده­اند؛ کاش می­دانستند که مادر، آنچنان دارای مقام فرهمندی و ایزدی است که در طی هزاره­ها حتی مورد پرستش بشر بوده است. اینک به قول محتشم کاشانی چه کرده‌اید که سرهای قدسیان همه بر زانوی غم فرود آمده.

آیا آنان نمی­دانستند که اصل 27 قانون اساسی را که تجمعات را آزاد اعلام کرده، به کاغذپاره تبدیل می­کنند و بر این ضرب­المثل صحه می‌گذارند که «زباله­دان­های کشورهای تحت ستم، پر است از اجساد قانون اساسی­ها.»
کاش آنقدر شعور و سواد و احساس داشتند که بدانند حداقل طی پانزده­هزارسال تاریخ به دست آمده از اسناد باستان­شناسی و حفاریهای پی در پی در نقاط مسکونی زمین، مادر، اسطورة ابدی و مینوی بشری و سمبل بقای انسان و نماد حیات و شادابی بوده است و نه­تنها در ایران و ایلام و سیلک کاشان، بلکه در بین­النهرین، مصر و هند و اروپا و آفریقا و آمریکا، «الهه مادر»، اسطورة لایزال و جاودان عواطف و جانفشانی بشری بوده است.

یا کاش آنقدر دین و ایمان و شناخت داشتند تا تکریم دین دربارة فاطمه ام الأئمه، مریم أم عیسی، مادر موسی، خدیجه کبری و زینب عقیله بنی­هاشم را تکرار کنند و مادران شهدای جنبش سبز را حداقل تا حدودی که جایز است مصداق‌های آن بانوان قدسی بدانند.

اگر دین داشتید قرآن­‌شناس بودید با سخنان سرشار از عاطفه و احترام قرآن کریم نسبت به مادر آگاه بودید که (نقل به مضمون) می­فرماید: «مادر، او را با سختی حمل نمود و شیر داد» و آنگاه می­فرماید: «ای انسان برای من و والدینت شکر گو». ای کاش می­فهمیدید که کلام وحی، شکر برای خداوند و والدین را در یک مسیر قرار می­دهد.

اما، شما! ای شمایان قدرت­طلب! راستی «هابز» چه خوب گفت که «قدرت اگر مهار نشود یک اژدها (لوایتان) خواهد بود». قانون و مردم برآنند که قدرت را مهار کنند و از آن یک خدمتگزار بسازند، اما شما قدرت را به سان اژدهایی دمان به جان مردم، می­پسندید.

اینک شما، بی­ پروا، سبعانه و مغرورانه، خنجری را که با پرپر کردن جوانان این مادران داغدار بر قلبهایشان فرو کرده­اید، بار دیگر بر پهلوهای آنان می­کوبید؛ و فکر می­کنید قلبشان را که شکستید، قامتشان را نیز خمیده و مچاله خواهید کرد؛ اما بدانید این مادران، راست‌قامتان همیشه تاریخ ملت ایران خواهند بود و از عرش اعلا، نداها و سهراب­ها و اشکان­ها و سید علی ها، به شما نظاره می­کنند و نفرین ابدی خود را به بدرقة راهتان می­فرستند و این چه بد توشه­ای است برای شما.

زهرا رهنورد